Unieke aanpak van roosters maken is een blijvertje
Wat in januari 2021 - midden in de coronapandemie - begon als een pilot is nu blijvertje: het RiO-traject. Roostermakers in Opleiding. Over een maand studeren na twee jaar de eerste RiO’s af en daarmee zijn zij dan ook geen RiO’s meer maar officieel ‘roostermakers’. Wat begon als een hoofdpijndossier is nu een succesvol afgeronde pilot die onlangs een vaste status heeft gekregen.
En dat mag bijzonder genoemd worden, het RiO-traject is namelijk uniek in onderwijsland. Het succes van het traject is wellicht ook te danken aan de urgentie die eraan ten grondslag lag. Voorjaar 2020: op zeven van de vijftien scholen van NUOVO waren serieuze zorgen of er na de zomer een werkbaar rooster zou zijn. Drie scholen startten na de zomer met een halffabricaat. Een goed rooster ligt aan de basis van goed onderwijs. Het ontbreken ervan zorgde voor veel onrust en extra werkdruk voor de roostermakers. Het vinden van de juiste mensen voor de klus werd een steeds grotere uitdaging. Een klus die vanwege meer onderwijs op maat steeds complexer wordt. En in coronatijd kwam daar nog een schepje bovenop: meermaals moesten roosters compleet worden omgegooid om te kunnen voldoen aan de nieuwste maatregelen.
De nood was hoog. Tijd om het over een andere boeg te gooien. Er werd gezocht naar een andere manier van aanpak. Hoe kunnen we samen dit probleem het hoofd bieden? En hoe trekken we de juiste mensen aan? Zo ontstond het idee voor de RiO-pilot. Jonge trainees starten als roostermaker in opleiding. Onder de vleugels van NUOVO worden zij opgeleid en starten direct in de praktijk. Naast technische vaardigheden en kennis over schoolprocessen is er veel aandacht voor het ontwikkelen van de eigen soft skills. En de rol van roostermaker wordt onder de loep genomen; trainees worden aangespoord meer verantwoordelijkheid te dragen en actief mee te denken met de scholen. Wat kan er bijvoorbeeld aan de voorkant worden georganiseerd om een goed rooster te verzekeren? Al met al is het is een nieuwe visie op de functie van roosters maken.
Wat begon met een club van zes RiO’s groeide uit tot een team van vijftien mensen. De senior RiO’s ondersteunen de junioren en de roostermakers die al in dienst waren van de scholen, voegen zich nu bij het team. Het maken van roosters is niet langer een ingewikkelde puzzel die scholen zelfstandig moeten oplossen, het is een group effort geworden. De roostermakers werken op de scholen maar doen het tegelijkertijd echt samen. Zodat er altijd een achtervang is bij uitval, er een klankbord is en er samen wordt geleerd.
Een breed gedeeld probleem werd vernieuwend aangepakt, opgestart midden in een pandemie en leverde binnen twee jaar het gewenste resultaat op. Iets om heel trots op te zijn! Maar vooral is het fijn, fijn dat er nu goed werkbare roosters zijn op alle scholen. Zodat iedereen kan doen waar ‘ie goed in is en leerlingen het onderwijs krijgen waar ze recht op hebben.
Gefeliciteerd team roostermakers!